De ‘Twijfelaar’: wil jij rust in je hoofd?

“Ik wil rust in mijn hoofd! Steeds als ik denk dat ik eigenlijk wel weet wat ik moet doen, dan komt er een stemmetje in mijn hoofd dat onrust zaait. Die me steeds weer opnieuw laat twijfelen of datgene wat ik nu meen te voelen, wel écht waar is. En als ik dan ruimte geef aan dat stemmetje, dan roept het op een gegeven moment zo hard, dat ik geen idee meer heb van wat waar is en wat niet. Totale verwarring neemt bezit van me, en aan het eind van de dag ben ik doodmoe. Terwijl ik niet gedaan heb wat ik eigenlijk had willen doen, want ik heb de hele dag lopen twijfelen of het wel het juiste was om te doen!”

Vertwijfeld keek ze me aan. “Ik ben een volwassen vrouw. Dan zou je toch mogen verwachten dat ik mijn EIGEN keuzes kan maken en mijn EIGEN leven kan leiden? Het lijkt wel alsof mijn ‘Twijfelaar’ het stuur heeft overgenomen. Er komt niets meer uit mijn handen, omdat ik simpelweg niet weet wat ik moet doen! Ik heb het gevoel dat mijn ‘Twijfelaar’ me steeds verder weg brengt van wie ik werkelijk ben. Help me.”

De sleutel tot verandering heb je zelf

Glimlachend keek ik haar aan. “Wat wil je dat ik doe? Tegen je ‘Twijfelaar’ zeggen dat hij beter in het bos kan gaan spelen? Zou hij daarnaar luisteren denk je? Jij hebt de sleutel in handen. Jij weet heel goed wat je wilt. Je bent alleen afgestemd op de verkeerde frequentie.”

Haar ongeduld en irritatie werden voelbaar. “Dus je zegt me nu dat ik het zelf op kan lossen? Als ik wist hoe dat moest, zat ik hier toch niet? Geef me eens een hint? Ik wil dat gekwetter in mijn hoofd niet meer horen. Ik wil rust in mijn hoofd!”

Als dit herkenbaar is voor je, lees dan vooral verder. Het is makkelijker dan je denkt om over te schakelen op de juiste frequentie.

Stap voor stap naar rust in je hoofd

Hoe hard de stemmen in ons hoofd, onze deelpersonages ook om voorrang roepen, er is altijd een deel van jou wat de juiste weg wel weet. Intuïtief weten we altijd wel welke weg we willen gaan. Ons ‘Innerlijk Kompas’ liegt nooit. Het enige wat je hoeft te doen als je overmand raakt door twijfel, is contact maken met dat stemmetje diep binnenin je. Als dat spreekt, komt dat vaak uit een ander deel van je lichaam. Vanuit je buik of vanuit je hart. Alleen al daarmee laat je intuïtie, jouw ‘Innerlijk Kompas’ je voelen dat ze anders is, dan al die om voorrang vechtende personages in je hoofd.

Niet voor niets hebben veel mensen het over een ‘gut feeling’ of ‘onderbuikgevoel’ als ze een beslissing nemen, die voor anderen totaal onlogisch lijkt. Je liet je leiden door je ‘Innerlijk Kompas’ je hogere bewustzijn, die vanuit je buik of je hart opereert.

Vertrouw op je intuïtie

Durf jij wel te vertrouwen op dat ‘Innerlijk Kompas’?

Het kan namelijk zijn dat ze je dingen laat doen, die je niet logisch kunt beredeneren, en ook dat kan weer voor twijfel zorgen. Als je je niet volledig durft over te geven aan je intuïtie, dan zal ze eerder dienen als voer voor je ‘Twijfelaar’. Terwijl het nu juist de bedoeling is dat ze je ‘Twijfelaar’ een halt toe roept.

Denk daarom eens terug aan een moment waarop je besloot gehoor te geven aan je intuïtie. Beschrijf dit moment zo levendig mogelijk voor jezelf. Wat gebeurde er? Wat heeft het je opgeleverd?

Zijn er ook momenten geweest in je leven, waarin je dat dringende waarschuwende stemmetjes diep binnenin je besloot te negeren? Hoe is dat voor je uitgepakt?

Wat er gebeurt als je je ‘Innerlijk Kompas’ negeert

Zelf weet ik maar al te goed, wat er kan gebeuren als je besluit voorbij te gaan aan je intuïtie. Ooit solliciteerde ik ergens. In een stad waar ik mezelf had voorgenomen nooit te zullen gaan werken. Bij een man van wie ik tijdens het sollicitatiegesprek al de kriebels kreeg. Toen een paar uur later mijn voormalig teamleidster belde om te vertellen dat die man om een referentie had gevraagd, en zij mij flink had aangeprezen, was mijn eerste reactie teleurstelling. Ik wilde die baan helemaal niet! Iedere vezel in mijn lichaam verzette zich tegen de gedachte daar te moeten werken. Mijn ‘Innerlijk Kompas’ kon niet duidelijker tegen me zijn. En toch accepteerde ik de baan.

Geleid door mijn ‘Twijfelaar’

Omdat mijn ‘Twijfelaar’ er hele andere gedachten over had. Ik was op dat moment werkloos, en verlaten door mijn toenmalige vriend. Wilde ik in mijn huis blijven wonen, dan had ik geld nodig. Mijn ‘Twijfelaar’ overtuigde me ervan toch vooral te kiezen voor zekerheid, zelfs als dat zou betekenen dat ik werk moest doen dat indruiste tegen al mijn waarden en normen. Mijn ‘Twijfelaar’ was zo sterk, dat de gedachte dat er vast nog wel andere banen voor me waren, die beter bij me pasten, volledig naar de achtergrond werd gedrongen.

Een jaar heb ik het daar volgehouden. Een jaar vol stress, frustraties en ongenoegen. Uiteindelijk was er een conflict met het management voor nodig om me in te laten zien, dat mijn weg toch écht ergens anders lag. Ik heb veel geleerd in dat jaar, vooral over mezelf. Maar ik had het mezelf zoveel makkelijker kunnen maken, als ik toen niet die overduidelijke stem diep van binnen had genegeerd.

Hoe zit het bij jou?

Welke antwoorden heb jij voor jezelf opgeschreven? Wanneer ben jij tegen je gevoel ingegaan? Wat heeft je dat gekost?

En misschien nog wel belangrijker: wie zegt jou dat je leven positiever was verlopen als je besloten had om wél naar je onderbuikgevoel te luisteren?

Van binnen weet je alles. Je lichaam liegt nooit. Piept en kraakt het, als je teveel hooi op je vork hebt genomen, dan geeft het een overduidelijk signaal af, dat het tijd is om het wat rustiger aan te doen. Voel jij je kiplekker, dan is dat altijd een teken dat je in balans bent. Je deelpersonages, je ego’s vechten niet om voorrang, maar jij weet wat je kunt doen om je zo goed mogelijk te voelen. Daarom is het belangrijk, om de signalen die je lichaam geeft, vooral nooit te negeren.

Leer luisteren naar de signalen van je lichaam

Wat wil het je vertellen? Maak bewust tijd om even te verstillen en te vertragen. En je zal merken, dat de stemmetjes in je hoofd verstommen. Ze hebben niet langer een functie, omdat vanuit rust de mooiste antwoorden naar boven komen. En komen de antwoorden niet meteen, omdat ze ergens diep, diep, diep liggen weggestopt? Dan kun je in elk geval even genieten van de rust in je hoofd!