Zeg eens eerlijk: hoe vaak heb je afgelopen zomer zuchtend voor de spiegel gestaan, omdat datgene wat je zag je niet aan stond? Vond je dat de vetjes rond je middel en je buik je toch echt verhinderden om zelfverzekerd in bikini naar het strand te gaan?
De strijd tegen de kilo’s is een strijd die veel vrouwen (en wellicht ook mannen) zullen herkennen, mijzelf incluis. Al ruim een half jaar maak ik mezelf wijs dat ik mijn gewichtstoename niet geheel kon voorkomen. Ik raakte geblesseerd door een gescheurde pees in mijn schouder, die me verhinderde te sporten. En hoe meer je stilzit, hoe makkelijker je aankomt. En natuurlijk zit daar een kern van waarheid in. Maar als ik mijn eetpatroon zou hebben afgestemd op een leven met minder beweging, zou ik nu vast het idee hebben dat ik best 15 kilo af zou mogen vallen om ook weer in een maatje 36 te passen.
Kritiek helpt je niet!
Hoe meer ik tegen mezelf zeg dat ik best af zou mogen vallen, hoe meer geweld ik mezelf aan doe. Het geeft me stress, zeker in de zomer. Een aantal jaar geleden ging ik met een vriendin (mét maatje 36) naar Ibiza. In mijn hoofd nam mijn buik steeds groteskere proporties aan. Wat zou het eruit zien, samen op het strand!
Ik nam een zonnebankkuur, vanuit de gedachte dat een gebruinde huid minder dik lijkt. Ook gooide ik er nog een extreme 5-daagse sapvastkuur tegenaan. Voordat we überhaupt vertrokken, had ik mijn ‘Levensgenieter’ zo ver mogelijk weggestopt. Afzien moest ik, om nog een beetje mooi te kunnen zijn! En afzien was het, 5 dagen leven op vloeibare groentesapjes, waarvan de helft qua smaak niet te hachelen was.
Hup, in de kofferbak met die ‘Levensgenieter’! Als mijn ‘Levensgenieter’ me niet telkens had wijsgemaakt dat ik dat ene wijntje (met daarbij een stuk kaas, of zoutjes) toch écht wel had verdiend na een drukke werkdag, dan had ik niet zo hoeven te stressen!
Helper of saboteur?
Ik kon mijn ‘Levensgenieter’ niet langer zien als een helper op mijn pad. Ze was mijn grootste saboteur geworden. Doordat mijn ‘Levensgenieter’ telkens zo mild tegen me was geweest als ik ergens zin in had, was ik ongemerkt aangekomen en gegroeid. Koren op de molen van mijn ‘Innerlijke Criticus’! De zelfveroordeling en afwijzing waren niet van de lucht.
Voor je het weet, kom je op die manier in een negatieve spiraal terecht. ‘Ik ben toch al te zwaar, dus dat extra broodje of koekje maakt nu toch niet meer uit.”
Maar klopt de gedachte dat je ‘Levensgenieter’ je grootste saboteur is, eigenlijk wel? Geniet je nog wel echt van het eten dat je tot je neemt? Of is het meer bedoeld om een leegte, een tekort in jezelf te vullen. Is het wel echt je ‘Levensgenieter’ die je aanzet tot méér consumeren dan goed voor je is?
Je ‘Levensgenieter’ helpt je om te genieten!
Toen we eenmaal op Ibiza waren, zag ik al snel, dat het vooral mijn ‘Innerlijke Criticus’ en andere veroordelende stemmetjes waren geweest, die ervoor zorgden dat ik niet lekker in mijn vel zat. Vanuit rust en ontspanning in een prachtige zonnige omgeving in gezelschap van een lieve vriendin goed voor mezelf zorgen, bleek helemaal niet zo moeilijk.
Als bij toverslag had mijn ‘Levensgenieter’ helemaal geen zin meer in ‘zware maaltijden’. Ik stilde mijn trek met lichte en frisse hapjes. Ik proefde ze werkelijk en genoot ervan! Mijn ‘Levensgenieter’ voedde ons, door steeds te kiezen voor de mooist gelegen beachclubs. Daar verbleven we op luxe strandbedjes in de schaduw. We zochten prachtige baaitjes uit om te zwemmen en bleven ver weg van het massatoerisme. Allebei wisten we, dat onze ‘Levensgenieters’ daar ontzettend verdrietig van zouden worden.
Vrijwel zonder woorden wisten mijn vriendin en ik steeds hoe we onze dag voor wilden brengen, met zoveel mogelijk plezier en zo weinig mogelijk stress. Mijn buik was echt niet op miraculeuze wijze ineens centimeters geslonken. Toch leek mijn gewicht er ineens veel minder toe te doen. Door onze ‘Levensgenieters’ bewust mee te laten beslissen over de invulling van onze dag, ging ik inzien dat ik haar én mezelf veel meer mocht omarmen.
Je ego staat vaak in de weg
Jouw kritische deelpersonages, je ‘Innerlijke Criticus’, of simpelweg je ego hebben jou ervan overtuigd dat er iets mis is met je lichaam. Als je met de blik van je ‘Innerlijke Criticus’ naar je lichaam kijkt, beïnvloedt dat ook jouw visie over je lichaam. Maar als je gaat zien dat je ego niet goed wijs is, word je wakker. Dan weet je weer dat je angst om niet goed genoeg te zijn in feite een illusie is.
Je gewicht bepaalt namelijk nooit hoeveel je waard bent. Jouw waarde zit in jezelf! In de liefde voor jezelf en de liefde voor anderen. Dat is de werkelijke waarde die je hebt. En hoe meer ruimte je maakt voor je ‘Levensgenieter’, hoe makkelijker het wordt om jezelf volledig te omarmen. Je ‘Levensgenieter’ weet immers precies waar jij van op kan laden. Van een dagje sauna, van een wandeling in de natuur, van onder een dekentje met een stapel tijdschriften en een pot thee op de bank, een lekker warm bad, noem maar op. Het doel van je ‘Levensgenieter’ is vooral om jou goed te laten voelen met jezelf, in jezelf, over jezelf… En zo helpt ze je met jezelf te accepteren.
Mooi artikel. Sluit aan bij wat ik nu doormaak in mijn proces. Dankjewel!